ခ်စ္တဲ့ေမေမ

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္က အဂၤလိပ္ Article တစ္ခုထဲက ဖတ္မိခဲ့တာကို ကိုျပန္လည္ စဥ္းစားပံုေဖာ္ျပီးဇာတ္အိမ္ဖြဲ႔ ေဖာ္ႀကည့္တာပါ။

သခ်ၤဳင္းမွ က်န္မ ျပန္လာျပီး အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ ေျခပစ္လက္ပစ္ ကုတင္ေပၚလဲလိုက္တယ္။
ရင္ထဲမွာက ဟာတာတာ ႀကီးနဲ႔ေပါ႔။ တစ္စံုတစ္ခု လိုေနသလို။ တစ္စံုတစ္ခု ဆံုးရႈံးသလို ခံစားခ်က္နဲ႔ေပါ႔။
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမားပန္းျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားမယ္ ထင္ေပမဲ့ အိပ္မေပ်ာ္ပါ။
ဒီေန႔ အေမရုပ္ကလပ္ကို ခ်ျပီးျပန္လာတာေလ။

ဒီလိုနဲ႔ ဟိုေတာင္ေတြး၊ ေျမာက္ေတြးနဲ႔ အိပ္လို႔မရျခင္းအတူတူေတာ့ အေမအခန္းထဲကို ဝင္မိလ်က္သား ျဖစ္သြားတယ္။
အေမအိပ္ရာက ေသသပ္သပ္ရပ္စြာနဲ႔ရွိေနတယ္။
ဒီအထိ အေမနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ထူးထူးျခားျခား ခံစားခ်က္မရွိေသးဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ အေမအိပ္ရာေပၚတက္ထိုင္ရင္း လက္ကအလိုလို ေခါင္းအံုးကို လန္ေလာမိတယ္။
ေခါင္းအံုးေအာက္မွာ စာတစ္ေစာင္ထြက္လာတယ္။

ခ်စ္သမီး
ခ်စ္သမီး အေမကို အနမ္းကေလးျမန္ျမန္ လာေပးပါ။ အေမရဲ႕ ပါးေရတြန္႔ခ်ိန္ထိ မေစာင့္ပါနဲ႔လား။
ခ်စ္သမီးေလး အေမကို ျမန္ျမန္လာေပြ႔ဖက္ထားေပးပါ။
သမီးရဲ႕ အထိအေတြ႔ကို မခံစားႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ထိ မေစာင့္ပါနဲ႔လား။
ခ်စ္သမီး အေမနဲ႔ ရင္းႏွီးေႏြးေထြးစြာ ေနေပးပါလား။
အေမမျမင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ထိ မေစာင့္ပါနဲ႔လား။
ခ်စ္သမီး အေမကို ခ်စ္တယ္လို႔ တစ္ခြန္းေလာက္ေျပာပါလား။
ေသျခင္းျမစ္ျခားသြားျပီး အေမမႀကားႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ထိ မေစာင့္ပါနဲ႔လား။

ဒီစာကို က်န္မဖတ္ျပီးခ်ိန္မွာ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး ျပဳတ္ထြက္သြားျပီးလို႔ေတာင္ ခံစားလိုက္ရတယ္။
က်န္မက အေမရဲ႕ ခံစားခ်က္ ဘာတစ္ခုမွ နားလည္ခံစားမေပးခဲ့ပါလာားဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။
က်န္မက ေလာကမွာ လူအမ်ားအားက်ရေလာက္တဲ့ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးပါ။
အျပင္ေလာကမွာ ေအာင္ျမင္စြာရပ္တည္ႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးပါ။

က်န္မျပန္ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။
က်န္မကို အေမက အျမဲတမ္း နီးနီးကပ္ကပ္နဲ႔ က်န္မလိုမယ္ထင္တဲ့ အရာေတြကို ေအာက္ေျခသိမ္းလုပ္ေပးခဲ့တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလအျပင္က ညနက္မွ ျပန္လာေသာ္လဲ အေမက တံခါးေစာင့္ဖြင့္ေပးခဲ့တယ္။
အေမက တစ္ခုခုေျပာဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္တိုင္း အေမေရ သြားအိပ္ေတာ့ ဘာလို႔ ဒီခ်ိန္ထိမအိပ္ေသးတာလဲ။
သမီးအရမ္းေမာတယ္။ အိပ္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး အခန္းထဲကိုပဲ ဦးတည္ခဲ့တယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ က်န္မအျပင္ကျပန္လာရင္ အေမက သမီး ထမင္းစားပါ။ သမီးႀကိဳက္တတ္တာကို အေမ ခ်က္ထားေပးတယ္။
သမီးနဲ႔အတူစားဖို႔ ေစာင့္ေနတယ္။
အေမကလဲ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္စားပါလား။ သမီးဒီေန႔ စိတ္အရမ္း ရႈပ္ေထြးေနတယ္။ သမီး အခန္းထဲဝင္ေတာ့မယ္။ အေမစားျပီး အိပ္ေတာ့။
တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္မွာ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနေနခ်ိန္ အေမက ထြက္လာျပီး သမီး ဘာေတြလိုအပ္လဲ။ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ လာေမးရင္ အရမ္းစိတ္ဆိုးျပီး အေမကိုေအာ္ခဲ့တယ္။ အေမကိုယ့္ဖာသာေနပါတဲ့။ ဒါကိုလဲ အေမက ဘာမွမေျပာပဲ ထြက္သြားခဲ့တယ္။
((က်န္မေလ အေမအေပၚဘာတစ္ခုမွ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ပါလား သိလိုက္ခ်ိန္မွာ ရင္ထဲက တစ္ဆစ္ဆစ္နာက်င္စြာခံစားလိုက္ရတယ္။ တန္ဖိုးထားရမွန္းကိုမသိလိုက္တဲ့ တန္ဖိုးႀကီးတဲ့ အရာတစ္ခု ဆံုးရႈံးလိုက္မွပဲ သိလိုက္ခ်ိန္မွာ က်န္မအရမ္းေနာက္က်သြားျပီး။))

က်န္မက ဒီစာကို လာမဲ့ Sunday မွာ Church မွာ ဖတ္ျပရင္း က်န္မလိုလူေတြ ေနာင္တနဲ႔ မက်န္ခဲ့ဖို႔ ေတာင္းဆိုလိုက္တယ္။
Church လာတက္တဲ့သူ အေယာက္ ၂၀၀ ေက်ာ္လိုက္ရွိတယ္။
က်န္မ အေမေရးခဲ့တဲ့စာကို ဖတ္ျပျပီးခ်ိန္မွာ က်န္မအပါအဝင္ လူ အားလံုး မ်က္ရည္မက်တဲ့သူမရွိပါ။
ေနာက္ျပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်န္မကို လာေပြ႔ဖက္ျပီး ႏွစ္သိပ္ႀကတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်န္မစိတ္က မေျပႏိုင္ပါဘူး။
အေမသာလာေပြ႔ဖက္ျပီး ႏွစ္သိပ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲေပါ႔။

က်န္ေတာ္စာေရးေနစဥ္မွာပဲ ေတြးမိတယ္။
က်န္ေတာ္တို႔ သားသမီးေတြဟာ မိဘေတြဆီက အမ်ားႀကီး ေမ်ွာလင့္ေတာင္းတျပီး ျပန္လည္တုန္႔ျပန္တတ္တဲ့ စိတ္ေတြနည္းႀကတယ္။
မိဘေတြကလဲလူပဲေလ။
သူတို႔လဲ သားသမီးေတြဆီက ႀကင္နာေႏြးေထြးမႈကို လိုခ်င္မွာပဲ။
ဒါေႀကာင့္ က်န္ေတာ္တို႔ သားသမီးေတြ ကိုယ့္ကိုျပင္ဆင္ရင္း မိဘရွိေနခ်ိန္ ေႏြးေထြးစာ ဆက္ဆံေပါင္းသင္းပါ။

သင့္ဘဝမွာ အမွန္တကယ္ တန္ဖိုးရွိတဲ့အရာကို တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔ မေမ့ပါနဲ႔။
Don't forget to appreciate what the most precious one in your life.