ဒီေန ့ေတာ့ ျမင္ေန၊ၾကားေနသမွ် တလြဲေတြျဖစ္ေနေတာ့ ငယ္ငယ္ကၾကားခဲ့ဘူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးကိုသြား
ျပီး သတိရတယ္။
တစ္ခါက သိပၸံပညာရွင္တစ္ဦးရယ္၊စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ရယ္၊သမိုင္းပညာရွင္တစ္ဦးရယ္၊နိုင္ငံေရး
သမားရယ္စုေပါင္းျပီး သဲကႏၱာရတစ္ခုကို ေလ့လာေရးသြားၾကသတဲ့။သူတို ့ကလည္း သူတို ့ပစၥည္းေတြကို သယ္ခိုင္းဖို ့ အလုပ္သမားတစ္စုကိုေခၚခဲ့ပါသတဲ့။ဒီလိုနွင့္ သဲကႏၱာရထဲမွာ စူးစမ္း
ရွာေဖြေရးေတြလုပ္ၾကတာေပါ့။သူတို ့ရဲ ့ေတြရိွခ်က္ေတြကို စာတမ္းေတြျပဳစုၾကပါသတဲ့။
တစ္လေလာက္ၾကာေတာ့ သူတို ့ျပဳစုျပီးသမွ်ေတြကို သယ္ျပီး ျပန္လာၾကတယ္။ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ လမ္းမွာ
လမ္းေပ်ာက္ျပီး ငတ္ျပတ္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္တစ္ေယာက္ကိုေတြ ့ၾကသတဲ့။အဲဒီဒုကၡသည္ကလည္း
ေရငတ္လြန္းလို ့ မေသရံုအသက္ရွင္ေနရသူေပါ့။သူ ့ခမွ်ာ လူေတြလည္းေတြ ့ေရာ ၀မ္းသာလြန္းျပီး
ဗိုင္းကနဲ လဲသြားသတဲ့။ပါးစပ္ကလည္း ေရ…ေရ ဆိုျပီးမည္တမ္းေနပါသတဲ့။
အဲဒီမွာ သိပၸံပညာရွင္ကဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ “ဟုတ္တာေပါ့ ..သဲကႏၱာရထဲမွာ အသက္ရွင္ဖို ့အတြက္
ေရဆိုတာ မရိွမျဖစ္လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းျဖစ္တယ္။တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့မွာ ေအာက္ဆီဂ်င္ေတြ
ရိွေနေပမဲ့ ေရထုတ္လုပ္ဖို ့နည္းကို မစဥ္းစားမိၾကဘူး..တကယ္ေတာ့ ေရဆိုတာ ေအာက္ဆီဂ်င္တစ္ခုကို ဟိုက္ဒရိုဂ်င္နွစ္ခုနွင့္ေပါင္းစပ္ထားတဲ့အရာျဖစ္တယ္”ဆိုျပီးျပန္ေျပာသတဲ့။
အဲဒီမွာ စာေရးဆရာကလည္း တကယ္ေတာ့ ေရဆိုတာ သက္ရိွတို ့အတြက္ ရွင္သန္ေနထိုင္ရာ စြမ္းအင္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္း၊ေရေၾကာင့္သာ ယဥ္ေက်းမွုၾကီးျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း၊ေရေၾကာင့္သာလွ်င္
လူမ်ိဳးစုေတြ တိုက္ခိုက္ၾကေၾကာင္း၊ေရနွင့္ပတ္သက္ျပီးမည္ကဲ့သို ့ေသာကဗ်ာမ်ား..မည္ကဲ့သို ့ေသာ
၀တၳဳမ်ားေပၚေပါက္ခဲ့ေၾကာင္း ရွင္းျပျပန္သတဲ့။
ဒီလို စာေရးဆရာကရွင္းျပေတာ့ သမိုင္းပညာရွင္ကလည္း အားက်မခံ “တကယ္ေတာ့ ဒီေနရာက လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကႏၱာရမဟုတ္ေၾကာင္း၊ယခုလက္ရိွသဲျပင္ရဲ ့ေအာက္မွာ ေျမေအာက္ျမစ္ၾကီးတစ္ခု စီးဆင္းေနေၾကာင္း..ကႏၱာရၾကီးမည္ကဲ့သို ့ျဖစ္ေပၚလာေၾကာင္း၊ယခင္ကာလက ဒီေနရာမွာေရမည္မွ်ေပါေၾကာင္း ရွင္းျပျပန္သတဲ့”။
ဒီလို ပညာရွင္ၾကီးေတြ ရွင္းျပတာကို နားေထာင္ရင္း ေရငတ္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္မွာ အသက္ရွဳသံျပင္းလာ
သတဲ့။ပါးစပ္က အျမဳပ္ေတြထြက္လာသတဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ နံေဘးမွာရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ အလုပ္သမားတစ္ဦးက ၀င္လာျပီး ဆရာတို ့နည္းနည္းေလာက္ေဘးဖယ္ေပးပါလားဗ်ာ…ကၽြန္ေတာ္ေရတိုက္ခ်င္လို ့ပါလို ့ဆိုသတဲ့။ျပီးေတာ့ သူ ့မွာ
ရိွတဲ့ ေရဘူးကိုဖြင့္ျပီး ဒုကၡသည္ကိုတိုက္လိုက္သတဲ့။အဲဒီမွာ ဒုကၡသည္လည္း ေရကိုေသာက္၇သတဲ့။
သတိေကာင္းစြာရလာေတာ့ ဒုကၡသည္ကေျပာသတဲ့ “ေက်းဇူးတင္လိုက္တာဗ်ာ..ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ သူေဌးၾကီးပါေပါ့..ကၽြန္ေတာ့အသက္ကိုကယ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ျခင္လို ့
အိမ္ကို ၾကြခဲ့ပါ”ဆိုျပီးေျပာသတဲ့။
အဲဒီမွာ ပညာရွင္ေတြက ေျပာသတဲ့..ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို ့ဒီေလာက္ရွင္းျပတာကိုနားမေထာင္ဘဲ
ဘာမဟုတ္တဲ့ အလုပ္သမားကို အသက္သခင္လုပ္ေနတယ္ေပါ့။
အဲဒီမွာ သူေဌးၾကီးက ျပန္ေျပာသတဲ့….
“ဆရာတို ့ေတာ္တာကိုလည္း လက္ခံပါတယ္..တတ္တာကိုလည္းလက္ခံပါတယ္..
ဒါေပမဲ့ ေရငတ္ေနသူအတြက္ ေရသည္သာ အသက္ရွင္ရာျဖစ္ပါတယ္…ေရရ ဲ ့အေၾကာင္းကိုသိလို ့
အသက္ရွင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူးခင္ဗ်ာ”………..
ကၽြန္ေတာ္အဓိကေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို ့ျပည္သူေတြက ေရငတ္ေနတဲ့ဒုကၡသည္ေတြပါ။
ေရအေၾကာင္းကို ေျပာျပေနတိုင္း ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္ခ်င္လို ့မရဘူး။တကယ္ေရတိုက္ေပးမဲ့သူသာ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္လိမ့္မယ္။
