တစ္ခါတုန္းက ကမၻာေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာၾကီး ပီကာဆို ဟာ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံ ပဲရစ္ျမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းမၾကီးေဘးနားက ကဖီးဆိုင္တစ္ခုမွာ ပန္းခ်ီဆြဲဖို႔ျပင္ဆင္ေနခဲ့ပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ ပံုတစ္ပံုဆြဲဖို႔ ပံုၾကမ္းေရးျခစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္ ။ ကဖီးဆိုင္ကို လာတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္က ပီကာဆိုကို ေတြ႔သြားတယ္ ။
အမ်ိဳးသမီးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ လမ္းေဘးက ပံုတူဆြဲတဲ့ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္လို႔ပဲ ထင္ဟန္တူပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ဖို႔ပံုတူဆြဲေပးဖို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ပီကာဆိုကလည္း သေဘာတူခဲ့တယ္ ။
မိနစ္ပိုင္းအတြင္းမွာပဲ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ပံုတူကို ပန္းခ်ီဆြဲလို႔ျပီးသြားခဲ့တယ္ ။ သေဘာက်သြားတဲ့အတြက္ အမ်ိဳးသမီးက ပီကာဆိုကိုေမးတယ္ ။ “ ပန္းခ်ီဆရာရွင့္ ဘယ္ေလာက္က်ပါသလဲ ” ဒီေတာ့ ပီကာဆိုက ေလေအးေအးေလးနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္ ။ “ ငါးေထာင္က်ပါတယ္ ”
အမ်ိဳးသမီးက အ့့ံၾသသြားတဲ့အရိပ္အေယာင္နဲ႔ မိနစ္ပိုင္းေလး အခ်ိန္ေပးရတာကို ေငြငါးေထာင္ေတာင္ ယူတဲ့အတြက္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားတယ္ ။ ဒီေတာ့ အမ်ိဳးသမီးက ပီကာဆိုကိုေျပာတယ္ ။
“ သံုးမိနစ္ေလာက္ေလး အခ်ိန္ေပးရးတာနဲ႔ ေငြငါးေထာင္ေတာင္ ယူရသလားး ”
ပီကာဆိုက အမ်ိဳးသမီးကို တည္ျငိမ္စြာနဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္ ။
“ သံုးမိနစ္မဟုတ္ပါဘူး တစ္ဘ၀လံုးအခ်ိန္ေပးခဲ့ရတာပါ ” တဲ့ ။
========================================
တန္ဖိုးဆိုတာ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ထပ္တူညီပါတယ္ ။ ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုရဖို႔ အတတ္ပညာတစ္ခု ကၽြမ္းက်င္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးေပးဆပ္ခဲ့ရသလို ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ တန္ဖိုးကလည္း လတ္တေလာ ေပးလိုက္ရတဲ့ အခ်ိန္ေပၚမူတည္ျပီး တြက္ခ်က္လို႔မရပါဘူး ။
ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ကာလ အရင္းအႏွီးၾကီးေလ တန္ဖိုးတက္ေလေလပါပဲ ။
Credit : သက္တန္႔ခ်ိဳ
No comments:
Post a Comment